Οι τιμές του πετρελαίου ανακάμπτουν από τις απώλειες που σημείωναν νωρίτερα και ωθούνται υψηλότερα, καθώς οι αγορές συνέρχονται από το αρχικό σοκ στη νίκη-έκπληξη του …Donald Trump, αν και οι traders σημειώνουν ότι τα θεμελιώδη μεγέθη του αργού παραμένουν αδύναμα.

Η εκλογική νίκη του Trump εξέπληξε αρχικά αγορές και οδήγησε τον Ian Bremmer, πρόεδρο της Eurasia Group στις ΗΠΑ, να προειδοποιήσει ότι «ο κόσμος οδεύει σε μια βαθιά γεωπολιτική ύφεση». Ωστόσο, οι αγορές ανέκαμψαν από τις μεγάλες μετεκλογικές απώλειες και σήμερα σημειώνουν ανάκαμψη.

«Οι αγορές δεν ξέρουν πραγματικά πώς να αντιδράσουν μέχρι να υπάρξει μεγαλύτερη σαφήνεια σχετικά με την πολιτική των ΗΠΑ. Το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και θα πρέπει να αναμένουμε έντονη μεταβλητότητα», όπως σημειώνει ο Matt Stanley, αναλυτής της Freight Investor Services.

Στις ΗΠΑ το West Texas Intermediate (WTI) διαμορφώνεται στα 45,60 δολ. Το βαρέλι 33 σεντς, ή 0,73% υψηλότερα από χθες. Τα futures του Brent σημειώνουν άνοδο 1,14% ή 53 σεντς στα $ 46,89 το βαρέλι.

«Μετά το αρχικό sell-off της συνειδητοποίησης ότι ο Donald Trump θα είναι ο επόμενος πρόεδρος, οι τιμές των εμπορευμάτων σημείωσαν έντονο ράλι λόγω της αναστροφής της risk-off στρατηγικής», όπως τονίζει η ANZ Bank. Ωστόσο, η τράπεζα προσθέτει ότι «εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαρά ερωτηματικά ως προς το τι σημαίνει η νίκη Trump για τις αγορές εμπορευμάτων».

Σύμφωνα με την BMI Research, οι πολιτικές του Trump σε σχέση με τη βιομηχανία πετρελαίου και φυσικού αερίου μπορεί να σημαίνουν ότι «η παραγωγή πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ΗΠΑ θα μπορούσε να ανακάμψει με ταχύτερο ρυθμό το 2017».

Η Goldman Sachs σημειώνει ότι μια προεδρία Trump θα μπορούσε να οδηγήσει σε αύξηση των επενδύσεων και, με τον καιρό, αύξηση της παραγωγής πετρελαίου των ΗΠΑ καθώς ο νέος πρόεδρος έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει στην απο-ρύθμιση της παραγωγής ορυκτών καυσίμων.

Σε διεθνές επίπεδο, η τράπεζα είπε ότι η απειλή του Trump για ανανεωμένες κυρώσεις των ΗΠΑ κατά του μέλους του ΟΠΕΚ, το Ιράν, θα «δώσει περαιτέρω κίνητρα στο Ιράν να μεγιστοποιήσει την παραγωγή σε σύντομο χρονικό διάστημα, αντί να συμμορφωθεί με ένα πάγωμα του ΟΠΕΚ».